ایران شرقی/

تا آگوست سال 1945 میلادی به جز آمریکا هیچ کشوری سلاح کشتار جمعی خطرناک مانند بمب هسته‌ای در اختیار نداشت اما بعد از هدف قرار گرفتن دو شهر بزرگ ژاپن در 6 و 9 آگوست 1945 همه به قدرت این بمب خطرناک پی بردند. بمبی که از یک ذره کوچک اتم ساخته شده بود سبب شد که همه کشورها خود را در مقابل این سلاح خطرناک؛ ناتوان ببینند و آمریکا تبدیل به یک ابر قدرت شود.

کشور دومی که به سرعت خود را مجهز به سلاح اتمی کرد شوروی بود که به همین دلیل تبدیل به دومین ابر قدرت جهان شد. آمریکا نتوانست این موضوع را تحمل کند که شوروی نیز مانند این کشور دارای سلاح اتمی باشد بنابراین جنگ سرد بین واشنگتن و مسکو آغاز شد. در جنگ جهانی دوم بلوک غرب و شرق علیه یکدیگر وارد عمل شدند.

در 22 ژانویه 1941 آلمان‌های نازی به رهبری هیتلر، عملیات بزرگی علیه شوروی آغاز کردند. اگر چه آلمان‌ها نتوانستند مسکو را تصرف کنند اما از سال 1941 تا 1945 بیشتر شهرهای بزرگ شوروی بر اثر حمله آلمانی‌های به شدت خسارت دید.

آمریکا از ترس شوروی  راز ساخت بمب اتمی را به متحدان خود یعنی انگلیس و فرانسه منتقل کردند. آمریکا در این فکر بود که اگر شوروی خواسته باشد علیه بلوک غرب وارد عمل شود انگلیس و فرانسه با این کشور مقابله خواهند کرد. آمریکا از همان ابتدا به دنبال کاهش نفوذ شوروی در اروپا بود که تا حد زیادی هم در این زمینه موفق شد.

آمریکا به فکر این بود که بمب هسته‌ای را در اختیار آلمان نیز قرار دهد اما می‌ترسید که چون این کشور مرز
مشترک با شوروی دارد (مرز مشترک با کشورهای بلوک شرق ) در صورت بروز اولین جنگ این سلاح خطرناک به دست روس‌ها بیفتد. در جنگ جهانی دوم هم ابتدا روس‌ها وارد برلین شدند و آمریکا و انگلیس بعد از ارتش روسیه توانستند به برلین وارد شوند.

منظور از بیان تاریخ این جنگ‌ها این بود که مشخص شود کشورهای مختلف چطور به راز ساخت بمب هسته‌ای پی بردند و کشورهایی که دارای این سلاح خطرناک بودند و مرز مشترک داشتند با یکدیگر دشمن نبودند. البته برخی استثناها در این زمینه وجود دارد. بیش از 9 کشور از جمله آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، کره شمالی،انگلیس، پاکستان، هند و (رژیم) اسرائیل، دارای سلاح هسته‌ای هستند. در بین این کشورها چین و کره شمالی مرز مشترک دارند اما با یکدیگر دشمن نیستند بلکه متحد یکدیگر می‌باشند اما هند و پاکستان تنها کشورهای جهان هستند که با داشتن سلاح هسته‌ای و مرزهای مشترک طولانی دشمن دیرینه یکدیگر هستند.

کشورهای مختلف به ویژه هند و پاکستان سلاح و کلاهک‌های هسته‌ای را فقط ذخیره نمی‌کنند بلکه اگر مجبور شوند از این سلاح‌های خطرناک استفاده خواهند کرد. به تازگی هند و پاکستان برای رقابت با یکدیگر انواع جنگنده، تانک، کشتی، زیردریایی و خودروی زرهی را به سلاح هسته‌ای مجهز کرده‌اند که در صورت بروز جنگ مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

اما به راستی اگر قرار باشد جنگ هسته‌ای بین دو کشور اتفاق بیفتد از کجا شروع می‌شود. بیشتر کارشناسان بر این باورند که جنگ هسته‌ای از اقیانوس هند آغاز خواهد شد. اقیانوس هند به محل استقرار انواع ناو جنگی، زیردریایی و جنگنده‌هایی که مجهز به سلاح هسته‌ای هستند تبدیل شده است. جنگ هسته‌ای از سوی هند آغاز می‌شود و پاسخ متقابل، پاکستان خسارت زیادی را وارد خواهد کرد که غیر قابل جبران است. زیردریایی‌های هسته‌ای نقش مهمی در مانور نظامی هر یک از کشورهای هند و پاکستان دارند. هند سال‌ها قبل یک زیردریایی هسته‌ای از روسیه خریداری کرد تا بتواند نیروهای خود را برای استفاده از این سلاح مخوف آموزش دهد.

زیردریایی‌ها به دوگونه گازوئیلی و هسته‌ای تقسیم می‌شوند. زیردریایی گازوئیلی نمی‌تواند مدت زیادی زیر آب دوام بیاورد زیرا برای احتراق سوخت در موتور، نیاز به اکسیژن دارد بنابراین باید به سطح آب بیاید و هوای مورد نیاز خود را تأمین کند. زیردریایی گازوئیلی 10 الی 12 روز می‌تواند زیر آب دوام بیاورد.

زیردریایی هسته‌ای برای به حرکت درآوردن موتور، نیاز به اکسیژن ندارد و فقط زمانی باید به سطح آب بیاید که نیاز به تأمین خوراک برای پرسنل باشد. اگر غذای بسته‌بندی شده و آب به اندازه کافی در یک زیردریایی هسته‌ای ذخیره شود می‌تواند تا 25 سال زیر آب دوام بیاورد. بین اقیانوس‌ها و دریاها هیچ مانعی وجود ندارد بنابراین زیردریایی هسته‌ای به راحتی می‌تواند در سه اقیانوس بزرگ جهان تردد کند. هدف قراردادن انواع اهداف متحرک روی سطح آب، در هوا و زمین با سلاح هسته‌ای از دیگر ویژگی‌های این نوع زیردریایی است. بقیه تجهیزات نظامی هسته‌ای که روی سطح آب یا روی زمین باشند قابل شناسایی و هدف قرار گرفتن هستند اما شناسایی و منهدم کردن زیردریایی هسته‌ای تقریبا غیر ممکن است.

تا امروز تکنولوژی وجود ندارد که به کمک آن بتوان زیردریایی هسته‌ای را شناسایی کرد بنابراین هیچ وسیله‌ای که در خشکی یا در سطح آب قرار دارد، نمی‌تواند چنین زیردریایی‌هایی را هدف قرار دهد. هند در سال 2016 به زیردریایی هسته‌ای قابل قبولی دسترسی پیدا کرد و پاکستان مجبور شد در ژانویه سال 2017 زیردریایی هسته‌ای را بدست آورد.

پاکستان سه زیردریایی گازوئیلی آگوستا90 ساخت فرانسه در اختیار دارد که توانایی مجهز شدن به سلاح هسته‌ای را دارند. این زیردریایی‌ها مجهز به بمب هیدورژنی و بمب هسته‌ای هستند. پاکستان به تازگی زیردریایی‌های خود را به موشک ابابیل که نوعی موشک کروز است مجهز کرده است. موشک ابابیل با رادار قابل شناسایی نیست و در صورتی که از زیردریایی شلیک شود بدون خطا هدف خود را منهدم می‌کند. موشک کروز با ارتفاع بسیار کم روی سطح آب حرکت و مسیر خود را تا هدف دنبال می‌کند به همین دلیل نه با رادار قابل شناسایی است و نه با چشم عادی دیده می‌شود.

زیردریایی‌های پاکستان به موشک کروز بابر که 450 کیلومتر برد دارد مجهز شده‌اند که توانایی این نوع موشک نیز در نوع خود بی‌نظیر است. زیردریایی‌های هسته‌ای سرآغاز جنگ هسته‌ای در اقیانوس هند هستند و به زودی تبدیل به یک سلاح خطرناک در آب‌های منطقه از اندونزی تا شرق آفریقا خواهند شد.  
انتهای مطلب/