کارت ارزیابی عملیات‌های ضد شورش اولین بار در سال 2010 به عنوان بخشی از گزارش «پیروزی هزار صاحب دارد؛ سرچشمه‌های موفقیت در عملیات‌های ضد شورش» به چاپ رسید و سپس در گزارش سال 2013 با عنوان «راه‌های پیروزی» از شورش‌های جدید اطلاعات آن بروز رسانی شد.
هدف از این مطالعه آن بود که با استفاده از روش‌هایی که در تحقیقات قبلی بسط داده شده بود، شورش‌های طول تاریخ را بررسی کرده و پیشرفت عملیات ضد شورش کنونی در افغانستان را تا اوایل سال 2015 ارزیابی کنیم.
گزارش مؤسسه رند با عنوان راه‌های پیروزی؛ درس‌هایی از شورش‌های جدید از 71 مطالعه موردی مفصل شورش‌های جهان از زمان جنگ جهانی دوم استفاده کرد تا عوامل موفقیت عملیات‌های ضد شورش را شناسایی کند.
یکی از یافته‌های اصلی آن گزارش این بود که امتیاز حکومت‌ها در کارت ارزیابی شامل 15 فاکتور یا اقدام مثبت منهای 11 فاکتور یا اقدام منفی با نتایج واقعی همه 59 شورش مورد مطالعه مطابقت داشت.
نتایج به 2 دسته تقسیم می شوند: «پیروزی عملیات‌های ضد شورش»، شامل مواردی که حکومت قاطعانه غلبه کرده و یا با وجود نتیجه تلفیقی، کفه ترازو به نفع حکومت سنگینی کرده است و «شکست عملیات‌های ضد شورش»، شامل مواردی که شورشیان یا قاطعانه غلبه کرده‌اند و یا با وجود نتیجه تلفیقی، در نهایت نفع با شورشیان بوده است.
در مواردی که نیروهای ضدشورش توانسته‌اند تعداد فاکتورهای مثبت موجود را به حداکثر و فاکتورهای منفی را به حداقل برسانند پیروزی با نیروهای ضدشورش بوده است.
همچنین، در همه مواردی که امتیاز مثبت منهای منفی آنها (امتیاز کل) +2 یا بیشتر بوده است حکومت غلبه کرده و  در مواردی که امتیاز مثبت منهای منفی -1 یا کمتر کسب شده ، پیروزی از آن شورشیان بوده است.
تحقیق حاضر نشان می‌دهد همه نیروهای ضد شورش موفق دارای حداقل امتیاز +2 بوده و همه آنها به اهمیت سه فاکتور پی برده بوده اند: اخلال در دسترسی شورشیان به حمایت‌ها، تعهد و انگیزه محسوس دولت و نیروهای ضدشورش برای شکست شورشیان، و انعطاف و سازگاری نیروهای ضدشورش.
شما می‌توانید برای دریافت فایل کامل این پژوهش اینجا کلیک کنید.